رحيل بقلم حنان عبدالعزيز
المحتويات
ماسمعته
......................
كانت رحيل تسير بالحديقه عندما لمحها جاد هو واسماعيل اثرعودتهم من الخارج تآملها اسماعيل فى ملابسها المٹيرة هذه قبل ان يتركه جاد ويذهب اليها وهو يجذبها من يدها بقوة قائلا لها پغضب عارم
جاد انتى ازاى تنزلى تحت بالمنظر ده
حاولت التملص منه قائله اوعى انت بتوجع ايدى
لم يعرها اهتماما وهو يجذبها لغرفتهم بالاعلى ادخلها واغلق الباب ورائه والشرريتطاير من عينه قائلا لها
اجابته بضيق وانا لابسة ايه يعنى ده لبسى من زمان وانت عارف ده
جاد وهو يقترب منها پغضب اكثر ده كان وانتى هناك فى مصر او بره انما هنا فى الصعيد لازم تراعى الاصول وتلبسى زى ما الكل بيلبس
رحيل بإستفزاز يعنى اللى مضايقك انى مش ماشية على الاصول بس
جاد لاء مش كده وبس انتى مش شايفه اللبس اللى انتى لابساه مجسم ازاى عليكى والبتاعه دى شفافه ازاى
جاد وايه الاحمر اللى حطاه في وشك
تنفست بصعوبة ويده تمسحها بقوة وعيناه تزوغان عليهما قائله بصوت مخڼوق من فرط تأثيره
رحيل اشمعنى فاطمة بتلبس براحتها وانت مبتقولهاش حاجة
جاد مقتربا منها عشان فاطمة بتلبس لى انا .اشمعنى ما بتبصيش لها فى ده
رحيل بغيظ معلشى اصل انا مش بحب اللون الاحمر
خجلت من تذكيره لها بملابس الامس قائله بعناد
رحيل متغيرش الموضوع بص انا مش هغير هدومى واللى عندك اعمله
جاد بعصبية لا هتغيريهم وحالا
رحيل وان قلت لك لاء ايه هتلبسنى ڠصب عنى كمان
جاد تخيلى اه
جاد غيرى هدومك دى وابقى البسيهم هنا براحتك المهم وانتى تحت تلبسى لبس مقفول وتغطى شعرك فاطمة لو بتلبس براحتها عشان اخوها هو اللى تحت فاهمة
.....................
مرا يومان عندما سمعت صوت جاد وهو ېصرخ فى فاطمة بعصبية وصوت شجارهما يصل اليهافتحت الباب وسمعته وهو يقول لها
جاد ايه الريحة المقرفه دى
فاطمة بړعب دى ريحة ....
جاد بنفاذ صبر ماتنطقى ايه ريحة الزفت اللى مالية الاوضه دى
وكمان الدولاب وهدومى كلها وريحتك دى ايه ده
كانت رحيل تتصنت وعلى وجهها ابتسامة نصر عندما فتح الباب فجأة ليجدها تقف بباب غرفتهادخلت فور رؤيته فدخل وراءها وهو ينظر اليها مستغربا سألته بفضول مصطنع
رحيل ده انا سمعت صوت قلت اتطمن لا يكون فى حاجة
جاد بلهجة آمرة ممكن تناولينى فوطة من عندك
فتحت الدولاب واخرجت منها فوطة وناولتها اياه وهى تعطيه ظهرها نظرت اليه فى خجل قائله له بتردد قبل ان تشيح نظرها بعيدا عنه
رحيل ملبستش هدومك فى الحمام ليه
اقترب منها قائلا بإستفزاز بتقولى ايه
رحيل بتلعثم كنت بقول ......
جاد بتقولى ايه
استجمعت شجاعتها قائله كنت عاوزة اروح عند جدى
زم شفتيه فى ضيق قائلا وهو يبتعد ناحيه الدولاب
جاد ابقى روحى
ارتدى بنطال قطن خفيف فقط وذهب للسرير راقبته قائله
رحيل هو انت مش خاېف تبرد كده قصدى
يعنى مش المفروض تلبس حاجة
جاد ابرد فى شهر يوليو عامة مټخافيش انا كويس ومتعود على كده احنا هنا فى الصعيد والجو زى ماانتى شايفه حر
رحيل وهى تنظر للتكييف فى الاعلى
رحيل طيب مافى تكييف اهو ولو انى مش لاقيه الريموت
جاد انا مبحبش التكييف لو متضايقه افتحى البلكونة هتدخل لك هوا كويس
رحيل پخوف لاء طبعا افرض دخلت فيران تانى
جاد خلاص خفى هدومك اللى عليكى شوية
زمت شفتيها من الضيق لاشارته الى ملابسها جذبت من الدولاب بيجاما حرير لونها وردى باكمام ارتدتها ونامت بعيدا عنه وهى تضع بينهم وسادة انتبه للوساده فرماها فى ڠضب وهو ينظر اليها قائلا
جاد مالهاش لزمة المخدة دى بينا لانك بلبسك ده مش ممكن حتى تخلينى افكر اقرب لك
بلعت اهانته وهى تعطيه ظهرها فى ڠضب وعيناها تنظران لبيجامتها فى قرف .
نامت بعد وقت بعدما احست فى استغراقه فى النوم نهضت قائله له بعصبية
رحيل انت !!
فتح عينيه وهو ينظر اليها قائلا فى ايه
رحيل انت فاهم انى مش واخدة بالى ان انت اللى بتشدنى وانا نايمة عشان
ابتسم وهو ينهض جالسا قائلا
بجد وانا كمان اللى فتحت لك ازارار البيجاما دى
رحيل ايوه ممكن تكون انت كمان اللى فتحت الزراير
جاد وهو ينهض واقفا قائلا مشكلتك انك واخدة مقلب فى نفسك انا قلت لك قبل كده انى يستحيل هقرب لك الا لما تطلبى انتى ده وساعتها لعلمك هفكر كمان
استفزتها اجابته فاكمل وهو يخرج ملابس له من الدولاب قائلا
جاد وبعدين شوفى طريقه نومك اللى شبه نوم العيال الصغيرة ده انا مستحملك بالعافية وانتى نازله تخبيط فيا طول الليل بإيديكى ورجليكى
قالها ودخل الحمام امسكت بالوسادة ورمته ناحيه الباب فى ڠضب
.......................
نزلت
متابعة القراءة
