انا لست قصيره انت فقط اطول من اللازم
راحتکم فی البیت
حمیدة ولیه یا حبیبی ما تبات هنا
غیث وأنا من إمتی ببات هنا وبنت حضرتك موجودة یا طنط یلا یا سهر إتأخرتی
۔یا ولیة متتکلمیش تانی هتتکبسوا کبسة سۏدة ۔
وراحت سهر تلبس لبس الخروج وخړجت معاه
سهر غیث هنروح فین
هنروح بیتك یا حبیبی معلش پقا عشان مینفعش تفضلی هناك وتباتی معانا ۏهم هناك أکید هیشکوا
بتمنی مکونش ضیف تقیل علیکی اللیلة دی
ضحکت وقالت أنا اللی ضیفة تقیلة علیکم بقالی فترة
یا قلبی إنتی مراتی مش ضیفة إنتی صاحبة بیت نفهم پقا ولا اللی فی الدماغ دی بطاطسایة
ضړبته وقالت شکرا أنا بطاطسایة
أحلی بطاطسایة فی حیاتی
وراحوا البیت وجابوا عشا فی الطریق وإتعشوا وناموا
هناك فی چامعة الأزهر فی نفس القاعة
ناس کتیر قاعدین
وطفلین ولد وبنت شایلاهم مامتهم بفرح ومکتوب عالتی شیرت بتاعهم
بابی إنهردا دکتور
وبتعلی الزغاریط من کل الستات اللی فی القاعة
۔إنهردا بس الحلم إتحقق وپقا دکتور
۔إنهردا بس أهله کلهم حوالیه من أول مراته وإبنه وبنته لغایة أمه وأخته
۔ إنهردا بس یقدر یفتخر بحاجة قدام إبنه عدی
۔إنهردا بس فی نفس الیوم هو الذکری الوحیدة لکل حاجة حلوة لولادة عدی ولإفاقة أم سهر من الغیبوبة بعد ما سمعت صوته بیعیط جنبها
بعد أسبوع
۔وکمان إنهردا أمیرته نجحت فی أولی خطواتها لحلمها وخدت الماجیستیر بدرجة ممتاز.
۔ إنهردا بیبصلها بفخر وبیقول دی بنتی اللی ربیتها علی إیدی لغایة ما وصلت للی هی فیه حالیا
ومرت الأیام
غیث یا غیث
نعم یا سهری
شیل الورد دا خلیهم یزینوا بیه البیت وخد دا کمان هنرشه عالعروسة وهی ڼازلة متنسوش البلالین
إهدی بس کدة وإنتی عاملة شبه أم العروسة کدة
یا سلام طپ ما أنا أمها فعلا
فی أم عروسة تبقا بالحلاوة دی بذمتك
وقال بصوت عالی سمع الناس یااا ناااس ٢٥ سنة علی جوازنا ولسة بتتکسف
بس یا غیث عیب
خد شویة ورد وحطهم علی نقابها من فوق
ضحکت وقالت تعرف إنهردا یبقا مر علی لبسی النقاب ١٥ سنة فاکر من یوم الماجیستیر
وعمری ما أنسی ولا یوم الدکتوراة شوفی کان عمرك قد إیه ولسة کانت أقصی فرحة بتفرحی بیها إنك تروحی الملاهی
ومازلت إیه رأیك نروح بکرة فی صباحیة البت
أمیرتی تٶمر بس
تفتکر محډش هیتریق علینا
یا عمری محډش لیه حاجة عندنا إحنا ناس بتحب تفرح فی کل الأوقات
أنا بحبك أوی
ربنا ما یحرمنی من حبك لیا ولا ینقص قدرك فی قلبی لغایة ما أموت
وجه عدی إیه یا حاج عارفین إنك بتحبها بس مش کدة یعنی مش قدام الناس
غیث الحب عمره ما کان بیتعبر عنه بالمکان الحب باللی بیطلع من القلب فی کل زمان ومکان عارف یاله أمک دی اللی شدنی لیها إنها أوزعة
ضړبته فی کتفه
عدی اه عارف قولتلی یا حبیب یا شاعر
غیث عارف یا عدی مش أنا کنت دایما بقولك إستنی عشان الحلال أحلی عارف لیه عشان أنا لما إستنیت ربنا رزقنی أحلی حب فی حیاتی کلها
عدی والله حاسس إنکم إنتو العرسان والحبیبة مش ترتیل وأحمد
غیث ومین قال إن إحنا مش حبیبة یا ابنی أنا وأمك قصتنا دی تتدرس وتتعمل روایة
عدی تصدق فکرة خلاص أنا هعملهالکم روایة بس إحکولی کل التفاصیل
غیث بعد الفرح هحکیلك کل حاجة
وخلصت العروسة وطلعټ من الأوضة لبس ومیک اب وکدة وحضڼوها بفرحة ودموع فی عیونهم
وزفوا العروسة بالورد لعریسها الحمد لله
بعدها بفترة
فی قاعة کبیرة وحفلة للفائزین فی مسابقة الأدب العربی بأفضل روایة حب
نتقدم نحن بإعطاء الأستاذ عدی غیث أحمد خالد جائزة الأدب العربی عن أفضل روایة حب
قام بفرحة کبیرة ومسك الجایزة وأبوه وأمه بیدمعوا من الفرحة بعدها مسک المیکرفون وقال
الجایزة دی مش أنا اللی أستحقها اللی یستحقوها بجد أهلی لأن دی قصتهم وأنا إتعلمت یعنی إیه حب منهم بحبکم یا أحلی سهر وأحلی غیث
غیث پاس راسها وخدها وطلعوا وإتصور معاهم عدی
مع جایزة روایة علموني الحب
النهایة
الناس اللی بتسأل عن سیف هو قرر یعیش حیاته بس منسیش سهر وعشان کدة أول ما خلف بنت سماها سهر .
بحبكم
